Είναι από τις δυσκολότερες ασθένειες της αμπέλου που ταλανίζει τους καλλιεργητές και η ασθένεια προέρχεται από την Βόρεια Αμερική. Tο χαρακτηριστικό της σύμπτωμα είναι οι κηλίδες λαδιού που εμφανίζονται στα φύλλα (στο άνω μέρος) και οι λευκές εξανθήσεις (καρποφορίες) που εμφανίζονται σε ευνοϊκές συνθήκες (στο κάτω μέρος). Μπορεί να προκαλέσει μείωση της παραγωγής και να επιφέρει οικονομική ζημία.
Η σοβαρή μόλυνση θα επιφέρει πρόωρα πτώση των φύλλων και για αυτό θα έχουμε μείωση της απόδοσης, επίσης θα εκθέσει τι ρώγες στον ήλιο και θα έχουμε εγκαύματα. Για τους καλλιεργητές των επιτραπέζιων σταφυλιών θα δημιουργήσει πολλά αισθητικά προβλήματα και θα κάνει το προϊόν μη εμπορεύσιμο.
Λατινική ονομασία: Η ασθένεια προκαλείται από τον Plasmopara viticola
Συμπτώματα στα φύλλα: Τα συμπτώματα στα φύλλα διαφέρουν αναλόγως την ηλικία των φύλλων, στα νεαρά φύλλα η ασθένεια εμφανίζεται στην άνω επιφάνεια των φύλλων σαν κηλίδες λαδιού. Στην συνέχεια αυτά τα σημεία αυξάνονται και μπορεί να καλύψουν μεγάλο μέρος του φύλλου. Μετά από ευνοϊκές συνθήκες νύχτες με υψηλή σχετική υγρασία εμφανίζεται στην κάτω επιφάνεια των φύλλων ένα λευκό βαμβακερό επίχρησμα. Η εξέλιξη της ασθένειας συνεχίζεται με καφέτιασμα στο κέντρο των φύλλων.
Επίσης μολύνονται μόνο νεαροί βλαστοί, οι κηλίδες έχουν έναν καφέ χρωματισμό.
Η ταξιανθία προσβάλλεται ως μία λιπαρή καφέ περιοχή. Γενικά οι πρώιμες προσβολές επιφέρουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα στο σταφύλι. Μπορεί να προσβάλει την ρώγα του σταφυλιού και να εντοπίζονται λευκές εξανθήσεις πάνω στις ρώγες. Στις όψιμες προβολές όπου η ρώγα είναι μεγάλη δεν έχουν λευκές εξανθήσεις αλλά έχει μια πιο σκληρή επιφάνεια η ρώγα και καφετιάσματα και πτώσεις.
Βιολογικός κύκλος: Το παθογόνο χρειάζεται υγρές και ανοιξιάτικες συνθήκες. Τα αγενή σπόρια του είναι κονίδια και ζωοσπόριαγγεια που εμφανίζονται κυρίως στην κάτω επιφάνεια των φύλλων, μεταφέρονται με το νερό και βλασταίνει σε ζωοσπόρια. Τα εγγενή του σπόρια είναι ωοσπόρια. O περονόσπορος διαχειμάζει στην μορφή των ωοσπορίων κυρίως σε υπολείμματα καλλιεργειών.
Τα ωοσπόρια σχηματίζονται στα τέλη του καλοκαιριού στα φύλλα και μετά έρχεται η πτώση των φύλλων στο έδαφος και εκεί διαχειμάζουν. Στις αρχές της άνοιξης βλαστάνουν τα ωοσπόρια για να γίνει αυτό χρειάζονται υψηλή σχετική υγρασία και ελάχιστη θερμοκρασία 10 ° C. Στην συνέχεια τα βλαστημένα ωοσπόρια δημιουργούν ένα μακροκονίδιο τα οποία απελευθερώνουν ζωοσπόρια (στην υγρασία) τα οποία η με το νερό βροχής ή με την άρδευση (πιτσιλιές) μολύνουν τα φύλλα.
Αφού έχει γίνει η πρωτογενής μόλυνση συνεχίζεται με την δευτερογενή μόλυνση από φύλλο σε φύλλο, βλαστούς, ταξιανθίες, ρώγες, μίσχους. Οι δευτερογενείς μολύνσεις μπορούν να οδηγήσουν την ασθένεια σε επιδημικά επίπεδα αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Γενικά για να γίνουν μολύνσεις θέλει υψηλή σχετική υγρασία, για να έχουμε καρποφορίες του μύκητα η θερμοκρασία πρέπει να είναι από 13 ° C και υψηλή σχετική υγρασία.
Ιδανικές θερμοκρασίες ανάπτυξης: 16 ° C με 28 ° C. Απαραίτητη η υψηλή σχετική υγρασία.
Αντιμετώπιση:
Καλά όλα αυτά με την ασθένεια που προαναφέραμε αλλά όλοι θα μας ρωτήσετε, ΜΕ ΤΙ ΝΑ ΡΑΝΤΗΣΩ;;;;;
Αυτά όλα τα προείπαμε για να μάθετε την βιολογία του μύκητα και της ασθένειας, γιατί αν γνωρίζουμε την ασθένεια μπορούμε και να την αντιμετωπίσουμε.
Η διαχείριση του περονόσπορου ξεκινά με την η παρακολούθηση των ευνοϊκών καιρικών συνθηκών για πρωτογενείς και δευτερογενείς μολύνσεις. Υπάρχουν πολλά προγράμματα σε πολλές περιφέρειες που έχουν μετεωρολογικούς σταθμούς και συλλέγουν δεδομένα θερμοκρασία, υγρασία, βροχοπτώσεις και βλέπουν πότε έχουμε πιθανότητες για μολύνσεις και βγάζουν προειδοποιήσεις για την εξέλιξη της ασθένειας.
Ο συχνός έλεγχος του αμπελιού για πρωτογενείς μολύνσεις θα μας βοηθήσει στο να γνωρίζουμε αν έχουμε μόλυνση και αν χρειαστεί να επέμβουμε. Κατά την παρακολούθηση του αμπελιού θα πρέπει να ελέγχουμε τα σημεία κοντά σε φράχτες, υπόστεγα, σε σημεία που η κόμη ακουμπά στο έδαφος, σε μέρη που πέρσι είχατε μεγάλο μόλυσμα. Αν έχετε υποψία ότι έχουν μολυνθεί κάποια φύλλα αλλά δεν έχουν σαφή συμπτώματα μπορείτε να πάρετε μερικά φύλλα να τα βάλετε σε μία σακούλα με υγρασία και ελέγξτε αν τις επόμενες ημέρες σχηματιστεί το λευκό εξάνθημα. Για εσάς που δεν είστε εξοικειωμένοι με την ασθένεια δείτε μερικές φωτογραφίες από το διαδίκτυο είναι εύκολο να το ξεχωρίσετε.
Γενικά να τηρείται του κανόνες υγιεινής για να μην μεταφέρετε το μόλυσμα με τα μηχανήματα η το χώμα.
Να κοιτάτε τις γεωργικές προειδοποιήσεις της περιφέρειας σας όπου θα σας προειδοποιήσει για την συγκεκριμένη ασθένεια σε πιο στάδιο βρίσκεται και πότε να ψεκάσετε.
Μερικές καλλιεργητικές πρακτικές για μείωση την μόλυνσης περιλαμβάνουν:
- Χαμηλότερη πυκνότητα φύτευσης
- Κλάδεμα για αραίωση της κόμης για καλύτερο αερισμό
- Όχι υπερβολική ανάπτυξη της κόμης (προσεκτική εφαρμογή λιπασμάτων αζώτου)
Είναι μία ασθένεια με μεγάλη οικονομική ζημιά και για αυτό σε περιπτώσεις μολύνσεων πρέπει να επέμβουμε με μυκητοκτόνα. Σε περιοχές που δεν υπάρχουν συστήματα πρόβλεψης ή δύσκολα εδάφη (βαριά εδάφη που δεν μπορείς να επέμβεις μετά από βροχή) οι καλλιεργητές εφαρμόζουν προληπτικά μυκητοκτόνα. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα χρειαστούν παραπάνω εφαρμογές.
Ο τοπικός γεωπόνος θα σας βγάλει ένα πρόγραμμα ψεκασμών, κατά την ανθοφορία είναι μία κρίσιμη περίοδος για την μόλυνση για αυτό πολλοί προλαμβάνουν σε αυτό το στάδιο της καλλιέργειας. Μεγάλη προσοχή στα επιτραπέζια σταφύλια.
Τα μυκητοκτόνα έχουν μεγάλη αποτελεσματικότητα αν εφαρμοστούν τις πρώτες ημέρες της μόλυνσης και πριν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα. Αν έχουμε συμπτώματα εμφανή τότε ίσως να έχουμε πολλές εφαρμογές γιατί δεν θα έχουμε εξάλειψη του μύκητα με έναν ψεκασμό.
Καταπολέμηση:
Δεν θα σας απαντήσουμε στο ερώτημα με τι να ραντίσω, πρέπει να μάθετε να πειραματίζεστε και να μην παίρνεται μια μασημένη απάντηση που πολλές φορές δεν είναι αποτελεσματική για πολλούς λόγους στην περιοχή σας.
Για τους ψεκασμούς με μυκητοκτόνα φυλλώματος εγκεκριμένα για την καλλιέργεια. Ρωτήστε τον τοπικό Γεωπόνο για την καλύτερη περίοδο ψεκασμού. Πολλοί παράγοντες καθορίζουν τον χρόνο επέμβασης κυρίως πριν από περίοδο με βροχές όπως προείπαμε. Επίσης υπάρχουν και πολλά βιολογικά μυκητοκτόνα εγκεκριμένα για το αμπέλι (βορδιγάλιος πολτός, χαλκοί κ.α) .
Αν σας ενδιαφέρει μπορείτε να δείτε τα εξής άρθρα: