Από τα σημαντικότερα κηπευτικά στο κόσμο, με τα πολλά χρώματα του καρπού της και τις διάφορες γεύσεις. Χρησιμοποιείται στην ελληνική κουζίνα για τα γεμιστά, ως τηγανιτές πιπεριές, για σάλτσες, τουρσί,  σαλάτες και άλλα. Η πιπεριά είναι φυτό του καλοκαιριού, πολυετές αλλά κυρίως καλλιεργείτε ως μονοετές. Σε ζεστές περιοχές της Ελλάδας και σε θερμοκήπια παράγεται σχεδόν όλο το χρόνο.

Λατινική ονομασία: Capsicum spp. της  οικογένειας Solanaceae. Η καταγωγή της πιπεριάς είναι η Νότια Αμερική.

Ποικιλίες: Υπάρχουν πολλά είδη και πολλές ποικιλίες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Άλλες έχουν καρπό που προορίζεται για γέμιση, άλλες για σαλάτα, άλλες για σκόνη, άλλες είναι γλυκιές, άλλες καυτερές.

Η πιο σημαντική διαδικασία είναι της επιλογής της ποικιλίας που θα βάλουμε. Η επιλογή της ποικιλίας γίνεται κοιτώντας πολλούς παράγοντες όπως την ποιότητα που θέλουμε, το μέγεθος του καρπού, ο εγκλιματισμός της στο μικρόκλιμά της περιοχής μας, την ανθεκτικότητα της σε ασθένειες και εχθρούς, στην διάρκεια της παραγωγικής ζωής της ποικιλίας και τέλος στην συγκεκριμένη αγορά που απευθύνεται και στις απαιτήσεις της (νωπή αγορά ή βιομηχανία).

Και επιλέγουμε την ποικιλία ή το υβρίδιο που έχει πιο πολλά κοινά χαρακτηριστικά σε αυτό που έχουμε ανάγκη.

Εποχή σποράς: Όπως είπαμε πρέπει να περάσουν οι παγετοί και μετά να αρχίσουμε να μεταφυτεύουμε τα νεαρά  φυτά στο χωράφι ή στον κήπο. Δεν θα αναφερθούμε εκτενώς σε αυτό το άρθρο για τα σπορεία της πιπεριάς,  χρειάζονται περίπου 5-7 εβδομάδες από τον σπόρο έως το φυτό (περίπου 10 εκατοστά) είναι έτοιμο για μεταφύτευση.  .

Η μεταφύτευση της πιπεριάς γίνεται κυρίως τα τέλη Μαρτίου με αρχές Μαΐου. Κατά την μεταφύτευση η θερμοκρασία εδάφους να είναι πάνω από 13 ° C.

Αποστάσεις σποράς και φύτευσης: Κάθε ποικιλία έχει τις δικές της απαιτήσεις στις αποστάσεις σποράς ακόμα και η σύσταση του εδάφους επηρεάζει τις αποστάσεις. Ποικιλίες που κάνουν μεγάλα φυτά φυτεύονται αραιότερα σε σχέση με ποικιλίες που κάνουν μικρά φυτά. Ένας μπούσουλας είναι 40 cm φυτό από φυτό εντός της γραμμής και  70 cm περίπου γραμμή από γραμμή.

Ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες ανάπτυξης: Όπως αναφέραμε η πιπεριά είναι φυτό του καλοκαιριού επομένως είναι πολύ ευαίσθητο σε παγετούς. Οι ιδανικές θερμοκρασίες ανάπτυξης είναι 18-31 ° C. Στις ακραίες θερμοκρασίες θα υπάρχουν ανωμαλίες στο σχήμα των καρπών, στην γεύση και σε άλλα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά. Σε υψηλές θερμοκρασίες άνω των 35 ° C εντοπίζονται προβλήματα (καψίματα) ειδικά στις μεγάλες πιπεριές (φλάσκες).

Ο ζεστός άνεμος (λίβας) είναι καταστρεπτικός για την ανθοφορία (ανθόρριες) και την καρπόδεση. Επίσης αποφεύγουμε να σπέρνουμε σε σημεία που είναι πολύ υγρά γιατί θα έχουμε πολλές ασθένειες φυλλώματος.

Εδαφολογικές συνθήκες: Το έδαφος που θα επιλεγεί να είναι μέσης σύστασής να στραγγίζει καλά με υψηλή οργανική ουσία.

Δεν πρέπει να επιλέγονται συνεκτικά εδάφη που κρατούν υγρασία γιατί θα υπάρχουν προβλήματα με μυκητολογικές ασθένειες στις ρίζες, συνιστάται βελτίωση τέτοιων εδαφών και σπορά πάνω στα αυλάκια.

Ιδανικό pH εδάφους 6 με 7. Κατά την φύτευση το χώμα πρέπει να είναι πολύ καλά δουλεμένο (στον ρώγο του) χωρίς σβόλους ώστε να στραγγίζει και να αερίζεται και να έχετε την αίσθηση ότι είναι μαλακό. Η θερμοκρασία εδάφους κατά την μεταφύτευση έχει καθοριστικό ρόλο. Μπορούμε για να αυξήσουμε την θερμοκρασία τους εδάφους με κάλυψη πανιού εδαφοκάλυψης.

Λίπανση:  Μεγάλες ανάγκες σε λίπανση.  Για την καλλιέργεια στο στρέμμα απαιτούνται για μία καλή παραγωγή περίπου 22 μονάδες Ν, 15 μονάδες 5 P και 18 μονάδες K.  Η λίπανση του αζώτου γίνεται τόσο στην βασική όσο και με επιφανειακή λίπανση, συνήθως στο άζωτό εφαρμόζονται οι μισές μονάδες στην βασική και το υπόλοιπο με επιφανειακή.

Προσοχή στις ελλείψεις των ιχνοστοιχείων όπως του ασβεστίου ( νεκρωτικοί ιστοί), βόριο (σχίσιμο καρπών), σιδήρου, μαγγάνιο.

Άρδευση: Υψηλές ανάγκες σε νερό, πρέπει να υπάρχει καλή σχετική υγρασία. Η απόδοση επηρεάζεται σημαντικά με ελλείψεις νερού.

Αν υπερβάλουμε σε νερό μετά από ξηρασία έχουμε σκασίματα του καρπού.

Προτείνετε το πότισμα με σταγόνα για αποφυγή ασθενειών φυλλώματος σε σχέση με τον καταιονισμό, επίσης και για αποφυγή ασθενειών εδάφους σε σχέση με το πότισμα σε αυλάκια. Τελικά ο τύπος άρδευσης θα εξαρτηθεί από τους ακόλουθους παράγοντες, διαθεσιμότητα του υπάρχοντος εξοπλισμού, ποσότητα και ποιότητα διαθέσιμου νερού, κόστος (πετρέλαιο, ρεύμα κτλ.) κ.α.

Αμειψισπορά: Είναι απαραίτητη η αμειψισπορά ανά 4 χρόνια για αποφυγή ασθενειών και εχθρών ειδικότερα από την οικογένεια σολανοειδών. Καλλιέργειες που θα γίνει η αμειψισπορά της πιπεριάς είναι τα σιτηρά, ψυχανθή, λάχανο, κουνουπίδι, σκόρδο, πράσο κ.α.

Αποφυγή χωραφιών με νηματώδεις ή βακτήρια.

Εχθροί: Αφίδες, θρίπες, τετράνυχος, αλευρώδεις κ.α. Θα αναφερθούμε ειδικότερα σε επόμενο άρθρο.

Ασθένειες: Αδρομυκώσεις, Σκληρωτηνιάσεις , Αλτερνάρια, Βοτρύτης κ.α. Και πολλές ιώσεις TWSV, PMMV. Θα αναφερθούμε ειδικότερα σε επόμενο άρθρα.

Συγκομιδή: Η συγκομιδή  για την πιπεριά γίνεται αναλόγως για το που θα διατεθεί, συλλέγεται όταν οι καρποί είναι ανώριμοι ή πλήρως ώριμοι. Αποφύγετε τα χτυπήματα κατά την συγκομιδή υποβαθμίζουν το προϊόν, καλό είναι το κόψιμο της πιπεριάς να γίνεται με κλαδευτήρι.

Η συγκομιδή της πιπεριάς για την νωπή αγορά γίνεται περίπου 70-80 μέρες από την μεταφύτευση και η διάρκεια συγκομιδής μπορεί να είναι έως 2-3 μήνες. Κατατάσσονται σε ποιότητες και διατίθενται στην αγορά.

Μπορούν να σας ενδιαφέρουν τομάτα, αγγούρι, μελιτζάνα